زحل نیوز- روزنامه وال استریت ژورنال در نسخه چاپی روز دوشنبه
بیست و نهم ژوئن خود (۸
تیرماه ۱۳۹۴) از
برخی درخواست‌های جمهوری اسلامی ایران از کشورهای پنج به‌علاوه یک پرده برداشت.
مقامات مذاکره‌کننده، به دنبال آزادی
آن‌دسته از شهروندان ایرانی هستند که به علل مختلف از جمله همکاری‌های نظامی و اقتصادی
به نفع جمهوری اسلامی ایران در سال‌های قبل بازداشت شده، هستند.
از سال‌ها پیش، اخبار مذاکرات هسته‌ای تنها به دستیابی ایران
به سلاح هسته‌ای، لغو تحریم‌ها، گسترش روابط اقتصادی ایران و آمریکا و موضوعاتی از
این قبیل را شامل می‌شد. اما مذاکرات محرمانه ایران و قدرت‌های جهانی که «مذاکرات هسته‌ای»
نام گرفته است، حواشی بسیاری دارد که موضوع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای تنها یکی
از آن موارد است. یکی از موارد مطرح در مذاکرات موسوم به هسته‌ای، موضوع «آزادی زندانیان»
است؛ زندانیانی که به دلایل مختلف در زندان‌های اروپا و آمریکا هستند و آزادی آن‌ها
برای حکومت اسلامی ایران، همواره اهمیت زیادی داشته است.
«وال
استریت ژورنال» در این گزارش، به نام و دلایل بازداشت ایرانیانی اشاره کرده که جمهوری
اسلامی، خواستار آزادی آن‌ها از کشورهای طرف مذاکره شده است. عمان و شخص سلطان قابوس
در برآورده شدن این خواسته جمهوری اسلامی، نقش کلیدی‌ای را ایفا کرده است.
به گزارش زحل نیوز به نقل از «حلقه نیوز» به ترجمه از وال استریت ژورنال «امیرحسین
صیرفی» که به جرم قاچاق در زندان آمریکا بوده است، پس از اتمام محکومیت‌اش به جای انتقال
به زندان اداره مهاجرت آمریکا، با تلاش دولت ایران، پروسه بازگشت‌اش به تهران تسریع
و در فاصله ۴۸ ساعت
پس از آزادی، سوار هواپیما شد و به ایران بازگشت.
هم‌چنین «شهرزاد میرقلی خان» که به دلیل صادرات غیرقانونی تجهیزات
دید در شب(night
vision equipment) از اروپا به ایران، به بیش از پنج‌سال زندان
محکوم شده بود، در آگوست ۲۰۱۲
از زندان انگلیس آزاد و از طریق عمان به ایران بازگشت. در زمانی
که «شهرزاد میرقلی خان» در زندان کشور انگلیس بود، تلویزیون دولتی ایران فیلمی از دو
دختر دوقلوی «میرقلی خان» پخش کرد که آن‌ها را در کنار «سارا شورد»، کوهنورد زن آمریکایی
که آن زمان در زندان ایران بود، نشان می‌داد که خواستار آزادی مادرشان بودند. بسیاری
معتقدند آزادی «شهرزاد میرقلی خان» و «سارا شورد»، به نوعی مبادله زندانیان بین ایران
و غرب یوده است؛ اما دولت امریکا منکر این ادعا شده و اعلام کرد که آزادی «شهرزاد»
و بازگشتش به ایران، یک‌سال پس از آزادی «سارا» و بازگتش به آمریکا صورت گرفته است.
در دسامبر سال ۲۰۱۲، دولت انگلیس، «نصرت‌الله تاجیک»، سفیر سابق جمهوری
اسلامی در اردن را که با جرمی مشابه با «شهرزاد میرقلی خان» در انگلیس محاکمه شده بود
و در حبس خانگی به‌سر می‌برد، آزاد کرد. بنا بر ادعای دو مقام دولتی انگلیس، تاجیک
جزو کسانی بوده است که دولت ایران برای آزادی وی تلاش بسیاری کرده بود.
«مجتبی
عطارودی» استاد دانشگاه شریف تهران که با جمهوری اسلامی در زمینه صنعت هسته‌ای همکاری
کرده بود و در پروژه‌های هسته‌ای، نقش ایفا می‌کرد، در ماه دسامبر ۲۰۱۱ وقتی
وارد لس آنجلس شد، دستگیر شد و پرونده وی به صورت محرمانه در دادگاه آمریکا بررسی شد.
او به فرستادن کالاهای ممنوعه به تهران محکوم شد که طی سفر قبلی‌اش به آمریکا انجام
داده بود. «عطارودی» در سال‌جاری به تلویزیون دولتی ایران گفته است که «دولت آمریکا
سعی داشته تا او را با زندانیان آمریکایی زندانی در ایران مبادله کند.»
در ادامه همین گزارش تصریح شده است که «خانواده‌های زندانیان
آمریکایی‌تبار که در زندان‌های جمهوری اسلامی هستند، برای جلب توجه دیپلمات‌های غربی
و رسانه‌های حاضر در مذاکرات اتمی با ایران، به وین، پایتخت اتریش و محل انجام این
مذاکرات آمده‌اند.
خانواده‌های «جیسون رضائیان» خبرنگار واشینگتن پست، کشیش «سعید
عابدینی» و «امیر حکمتی» افسر نیروی دریایی آمریکا، سه آمریکایی ایرانی‌تبار هستند
که در ایران در حبس به سر می‌برند و «رابرت لوینسون» افسر سابق اف بی آی که در سال
۲۰۰۷ در جزیره
کیش ناپدید شد، همگی برای پیگیری سرنوشت بستگان‌شان خود را به وین، محل انجام این مذاکرات
رسانده‌اند.»
این گزارش به صراحت نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران در این
مذاکرات بیش از آن‌که برای مصالح ملی و خواسته‌های ملت ایران مذاکره و چانه‌زنی کند،
به دنبال پیگیری سرنوشت نیروهای وابسته به خود می‌باشد.
این در حالی‌است که منزلت و حقوق شهروندان ایرانی در بسیاری
از کشورها پایمال شده و زندانیان ایرانی‌تبار بسیاری در زندان‌های کشورهای غربی به
سر می‌برند و جمهوری اسلامی ایران هیچ واکنش یا تلاشی برای احقاق حقوق این شهروندان
عادی خود انجام نمی‌دهد.
This is dummy text. It is not meant to be read. Accordingly, it is difficult to figure out when to end it. But then, this is dummy text. It is not meant to be read. Period.