زحل نیوز، کیوان کاظمینی بروجردی- یکشنبه 5 اکتبر، برابر با 13 مهرماه توسط سازمان علمی،
فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) و سازمان جهانی کار (آی ال او) به عنوان روز
جهانی معلم نامگذاری شد. مراسم های این روز از 1994 میلادی به بعد برگزار شده است.
معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر و مردم زحمتکش در سالهای اخیر در مبارزه علیه
سیاست های ریاضت اقتصادی که از جانب دولت ها اعمال شده است به ویژه در اروپا و
آمریکا نقش برجسته ای ایفا کرده اند. بر اساس آمارهای یونسکو یک سوم معلمان در
جهان زیر خط فقر زندگی می کنند. این در حالی است که سرمایه داران دانش را چون کالا
می فروشند و از قبل زحمات معلمان سودهای نجومی به جیب می زنند.
روز جهانی معلم
برای کارگران یادآوری بی حقوقی های تحمیل شده به معلمان، مبارزات آنها علیه این بی
حقوقی ها، بازنگری دستاورد های آنان و ضرورت دفاع از مطالباتشان می باشد.
در ایران دو روز به نام روز معلم شناخته شده است. یکی روز
5 اکتبر می باشد و دیگری 12 اردیبهشت که به نام روز ملی معلم نامیده می شود. سال
1340 در چنین روزی هزاران معلم با مطالبه افزایش حقوق ماهانه در بهارستان تجمع
کردند و خواستار دیدار با رئیس مجلس شدند. نیروهای پلیس به معلمین حمله ور شدند.
نیروهای سرکوبگر شاه ابتدا با باتوم و آب پاش معلمان معترض رامورد یورش قرار
دادند. رئیس کلانتری بهارستان، سرگرد ناصر شهرستانی به‌سوی معلمین مبارز و از جمله
ابوالحسن خانعلی معلم و دانشجوی دوره دکترای فلسفه در تهران، شلیک کردند. گلوله
این مزدور به سر این معلم رزمنده اصابت کرد و موجب جان باختن او گردید. دو معلم
دیگر نیز زخمی شدند.
روز 18 اردیبهشت در اجتماع بزرگ معلمان قطعنامه‌ای صادر شد که
در آن روز 12 اردیبهشت را درگرامی داشت و یادبود اعتصاب معلمان و جانباختن دکتر
خانعلی بعنوان روز معلم اعلام کردتد و مقرر گردید که در این روز همه ساله کلیه‌ی
مدارس و موسسات فرهنگی در سراسر کشور تعطیل شوند. در حکومت پهلوی این روز به نام
روز معلم به رسمیت شناخته شد. روز یازده اردیبهشت سال 1358 مرتضی مطهری رئیس شورای
انقلاب رژیم اسلامی و از نظریه پردازان ارتجاع اسلامی ترور شد. رژیم جدید فرصت را
غنیمت شمرد و 12 اردیبهشت روز معلم و شروع هفته معلم را به نام او رقم زد. این جعل
تاریخ هرگز توسط جامعه معلمان ایران پذیرفته نشد و مردم همچنان مرگ معلم جانباخته
دکتر خانعلی را مناسبت نامگذاری این روز می دانند.
معلمان ایران با داشتن پیشینه مبارزاتی و تداعی شدن
مبارزاتشان با نیروهای سکولار و چپ همیشه به لحاظ موقعیت صنفی و سیاسی در جمهوری
اسلامی تحت فشارهای شدید و سرکوب بوده اند. انجمن اسلامی معلمان ایران در بیانیه
ای که قبل از بازگشائی مدارس صادر کرد و خبرگزاری مهر آنرا منتشر نمود تعداد کل
معلمان و کارکنان آموزش و پرورش در سال تحصیلی جاری را یک میلیون و ١٣ هزار و ۶۵۵ نفر اعلام کرد از این تعداد
تقریبأ 700 هزار نفرشان معلم هسند. طبق اطلاعات مندرج در این بیانیه با برآوردی
کاملا خوش بینانه بیش از سه چهارم آموزگاران زیر خط فقر زندگی می کنند و بقیه نیز
با داشتن شغل دوم و سوم و بهره برداری از درآمد همسر، خانواده شان را از زیر خط
فقر بیرون کشیده اند.
در کنار این دسته از معلمان زحمتکش مجموعه ای از جاسوسان و
تربیت شدگان رانت خوار حوزه ها حضور دارند که وضعشان خوب است. اینان مسئول اجرای
طرحهای ضد فرهنگی و تحقیرآمیز رژیم در مراکز آموزشی می باشند. این طرحها در بطن
خود وزارت آموزش و پرورش از طرف حوزه ها، مراکز تبلیغات اسلامی، دستگاههای جاسوسی
سپاه، بسیج و وزارت اطلاعات تهیه و اجرا می شوند.
گذشته از مصیبت فقر و وجود این
مجموعه از جاسوسان و مرتجعین، معلمان را مجبور کرده اند تا دروسی با مضمون خرافی و
مالامال از دروغ و تحریف تحویل دانش آموزان قرن بیست و یکم بدهند که این هم خود
مصیبت بزرگ دیگری است برای معلمان شریف و آزادیخواه.
معلمان ایران همچون گذشته علیه این بی حقوقی ها و نیز وجود
فقر، استبداد و استثمار شدید در جامعه مبارزه کرده اند. معلمان در تدوام
مبارزاتشان چه در دوره پهلوی و چه در زمان حاکمیت رژیم جهل و جنایت جمهوری اسلامی
آنی از اعتراض و مبارزه در اشکال گوناگون باز نه ایستاده اند.
معلمان واقعی علیرغم
پاکسازی ها، زندان، شکنجه و اعدام معلمین کمونیست و انقلابی همیشه تا آنجا که در
توان داشته اند علیه سیاست های ضد فرهنگی رژیم اسلامی مقاومت و مبارزه کرده اند.
در روز بیاد ماندنی 12 اسفند 1385 جمعیت عظیمی از معلمان معترض، همچون 12 اردیبهشت
1340 در میدان بهارستان و مقابل مجلس تجمع کردند. حضور زنان معلم در میان جمعیت 20
هزار نفری معلمان معترض با شکوه بود. معترضین خواهان افزایش حقوق ماهانه خود از
طریق ایجاد نظام هماهنگ حقوق های کارکنان دولت بودند. این تجمعات تا سه روز ادامه
یافت و مقامات قول تحقیق فوری خواستها را دادند. برآورد نشدن قول مقامات موجب شد
تا معلمان در 23م اسفند دوباره تجمع اعتراضی برپا دارند. اما این بار مورد هجوم
نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی قرار گرفتند و عده ای از آنان دستگیر شدند. مبارزه و
اعتراضات معلمان از یک سو و سرکوب رژیم از سوی دیگر تاکنون بطور مستمر ادامه داشته
است.
معلمان طی مبارزات خود چهره هایی انقلابی و رزمنده همچون
فرزاد کمانگرها و هاشم شعبان نژادها هادی راشدی ها از دست داده اند و معلمان مبارز
بی شمار دیگر از جمله محمد علی آگوشی، محمود باقری، رسول بداغی، محمد داوری و
عبدلله مومنی ها بخاطر مبارزه برای احقاق خقوقشان سالها از عمر گرانبهاشان را در
زندانهای رژیم ارتجاع اسلامی سرمایه گذرانده اند.
در چنین روزی ضمن پافشاری برخواست برحق آزادی همه زندانیان
سیاسی و به ویژه معلمان زندانی، باید با طرح خواست تأمین معیشت و تحقق مطالبات
صنفی معلمان، نخستین گامها را در جهت بهبود زندگی شان برداشت. لازم است مبارزه
معلمان با مبارزه کارگران و توده های ستمدیده برای به گور سپردن جمهوری اسلامی و
استقرار جامعه ای شورایی و سوسیالیستی در هم آمیزد. کلیه خواستها و مطالبات
معلمان، از سوی طبقه کارگر قابل پشتیبانی است و تأمین نیازها و ملزومات یک زندگی
انسانی برای معلمان، از مطالبات همیشگی بخش پیشرو جنبش کارگری است.
This is dummy text. It is not meant to be read. Accordingly, it is difficult to figure out when to end it. But then, this is dummy text. It is not meant to be read. Period.