زحل نیوز، کیوان کاظمینی بروجردی- در همان حال که اعتقادات
توده های وسیعی از کارگران و مردم زحمتکش را تشکیل می دهد، ابزاری است در دست سرمایه
داران و دولت تا از طریق آن مردم را با امید زندگی افسانه ای در دنیائی دیگر فریب دهند
و حاکمیت نظام سرمایه داری و بهشت امروز خود را در همین دنیا تداوم بخشند.
مذهب همواره و در طول تاریخ انعکاس یاس و ناتوانی توده های
مردم در دست و پنجه نرم کردن آنان با موانع سر راه زندگی شان بوده است. انسانی که اسیر
مناسبات نظام سرمایه داری است و به تنهایی قادر نیست که شرایط زندگی خود را تغییر دهد
و در برابر رنج و مرارتی که خود و حانواده اش به آن گرفتار آمده اند، کاری از دستش
ساخته نیست، زمانی که خود را ضعیف و درمانده می بیند به ناچار رو به آسمان می کند،
به این امید که نیرویی قدرتمندتر از خود وی
پیدا شود و او را نجات دهد.
زمانی که در دنیای واقعی هیچ امیدی برای رسیدن به آرزوهایش
باقی نمی ماند، آرزو می کند که برای دستیابی به امیالش بعد از مردن دوباره زنده شود
و با آرزوی دستیابی به رفاه و خوشبختی در دنیای خیالی بعد از مرگ، رنج و مرارت های
دنیای واقعی را تحمل می کند.
دولت های سرمایه داری برای تدوام سلطه استثمارگرانه خود به
اشکال مختلف سرکوب روی می آورند. سرکوب مستقیم از طریق زندان، شکنجه، اعدام و ایجاد
فضای پلیسی و وحشت در جامعه تنها یکی از اشکال سرکوب است. شکل دیگر آن که به کمک مذهب
انجام می گیرد عبارت از درونی کردن سرکوب است. آنان به کمک مذهب صدای اعتراض مردم معترض
را از درون خفه می کنند.
مذهب به آنان که تمام عمرشان را زحمت می کشند و در نیاز زندگی
می کنند می آموزد که تا وقتی زنده و در زمین هستند، تسلیم شوند و صبور باشند و به امید
پاداش های بهشتی آرامش بیابند. مذهب نوعی مخدر معنوی است که در آن برده های سرمایه،
داوطلبانه خواست خود برای زندگی بهتری که بیشتر شایسته انسان باشد را کنار می گذارند.
This is dummy text. It is not meant to be read. Accordingly, it is difficult to figure out when to end it. But then, this is dummy text. It is not meant to be read. Period.