زحل نیوز- در جریان سومین دوره تجلیل از کسانی که سهمی در ارتقای
حقوق بشر در ایران داشته‌اند، «فاطمه دائمی خشکنودهانی» که بیش‌تر با نام «آتنا دائمی»
شناخته می‌شود از مدافعان حقوق کودکان کار و خیابان در ایران، به عنوان یکی از برندگان
جایزه حقوق بشری «رها» از سوی «سودویند» برگزیده شد.
هیات داوران سودویند متشکل از «شیرین عبادی»، برنده جایزه
«صلح نوبل»، حقوق‌دان، قاضی سابق دادگاه، وکیل حقوق بشر، به همراه «آرون رودز» از بنیان‌گذاران
و محقق اصلی پروژه «حقوق آزادی» و مدیر اجرایی سابق «فدراسیون بین‌المللی هلسینکی برای
حقوق بشر» و «کارولینا یانوزفسکی»، وکیل حقوق بشر و عضو هیات مدیره «سودویند» این خبر
را در حالی اعلام کرده‌اند که «آتنا دائمی» فعال مدنی و مدافع حقوق کودکان کار و خیابان
همچنان در «زندان اوین» در ایران به سر می‌برد.
نهاد غیر دولتی اتریشی «سودویند»، در قالب پروژه «همه حقوق
بشر برای همه در ایران»، جایزه «رها» را برای نکوداشت کنش‌گران حقوق بشر در ایران در
نظر گرفته است که از برندگان آن در سال‌های پیشین (دوره‌های اول و دوم) می‌توان به
«پروین ذبیحی»، «ژیلا کرم‌زاده مکوندی»، «نسیم سلطان‌بیگی»، «رسول بداغی»، «مجید توکلی»،
«رضا شهابی»، زنده‌یاد «فرامرز محمدی»، «خسرو کُردپور»، «مسعود کُردپور»، «حکیمه شکری»،
«فاران حسامی» و «کیوان صمیمی بهبهانی» اشاره کرد.
جوایز حقوق بشری «رها»، از سوی نهاد غیر دولتی اتریشی «سودویند»
برای ادای احترام و تجلیل از افرادی که سهمی در حفظ و ارتقای حقوق بشر در ایران داشته‌اند،
در نظر گرفته شده است. «سودویند» از نهادهای دارای مقام مشورتی سازمان ملل متحد است
که در حوزه توسعه و کاهش شکاف کشورهای جنوب و شمال فعالیت می‌کند.
«آتنا
دائمی» ۲۷ ساله
و دارای مدرک دیپلم است و تا پیش از دستگیری در «باشگاه انقلاب» در «تهران» شاغل بود.
او در ۲۹ مهرماه
۱۳۹۳، از سوی مامورین لباس شخصی در
منزل پدری خود بازداشت و به «بند ۲-الف
سپاه پاسداران» زندان «اوین» منتقل شد.
«آتنا
دائمی» پس از تحمل نزدیک به ۴
ماه بند انفرادی و بازجویی‌های پی‌درپی، در ۲۴ بهمن‌ماه
۱۳۹۳، به بند عمومی زنان (موسوم به
بند نسوان) در «زندان اوین» منتقل شد و در ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۳، در شعبه ۲۸ «دادگاه انقلاب اسلامی» به ریاست
قاضی «مقیسه» محاکمه شد. او در ۲۲
اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴،
به تحمل ۱۴ سال
زندان محکوم شد.
اتهامات این مدافع حقوق بشر و فعال حقوق کودکان کار و خیابان،
«اجتماع و تبانی بر ضد نظام برای تجمع در دفاع و حمایت از کودکان کوبانی و شنگال و
حضور در تجمعاتی علیه اعدام مانند تجمع اعتراضی برای اعدام ریحانه جباری و…»، «تبلیغ
علیه نظام»، «توهین به رهبری و مقدسات به دلیل گوش دادن به آهنگ‌های شاهین نجفی»،
«مخالفت با حجاب اجباری» و «مخالفت با اعدام»، «اختفای ادله جرم برای رهایی متهم علی
نوری» عنوان شده است.
«آتنا
دائمی» هم‌اکنون در دهمین ماه بازداشت موقت، در بند زنان زندان اوین، منتظر اعلام حکم
دادگاه تجدید نظر خود است. پرونده این فعال مدنی، جهت رسیدگی مجدد به دادگاه تجدیدنظر
ارسال شده است. دیگربار پرونده او روز سه‌شنبه ۶ مردادماه
۱۳۹۴، پس از تعیین شعبه، به شعبه
٣۶ به
ریاست «قاضی زرگر» جهت بررسی مجدد ارسال شده است.
پیش‌تر سازمان «عفو بین‌الملل» خواستار آزادی «آتنا دائمی»
شده بود. این سازمان مدافع حقوق بشر، همچنین از ایران خواسته «مراقبت‌های پزشکی ضروری
برای این فعال مدنی را فراهم کند و با احترام به کنوانسیون بین‌المللی حقوق سیاسی و
مدنی که ایران نیز از امضا کنندگان آن است، حق آزادی اندیشه و بیان را به رسمیت بشناسد.»
«آتنا
دائمی» سابقه بیماری قلبی دارد. او در دوران حبس انفرادی، به علت نگهداری طولانی‌مدت
در سلول انفرادی و شرایط بد بهداشتی بازداشتگاه و عدم دسترسی به هواخوری و نور آفتاب،
دچار ناراحتی پوستی و همچنین ضعف شدید بینایی شده بود.
اکنون وضعیت جسمی «آتنا دائمی» وخیم است. شرایط جسمی و روانی
او دستخوش بحران شده است. «سردردهای مداوم»، «دو بینی»، «ضعف چشم»، «ضعف استخوان»،
«ضعف شنوایی»، «افسردگی» و «فراموشی» علایم بیماری‌های این مدافع حقوق بشر زندانی هستند.
این فعال حقوق کودکان کار و خیابان، پس از انتقالش از درمانگاه
«صادقیه» به زندان اوین، در شنبه شب ۱۳
تیرماه ۱۳۹۴،
پس از تحمل فشارهای عصبی وارده در طول روز از سوی مامور انتقال زندان، در بند زنان
اوین دچار حمله قلبی شد و به بهداری این زندان منتقل شد. او پس از یک معاینه سرپایی
با همان وضعیت جسمی، به داخل بند زنان بازگردانده شد.
در سال گذشته خانواده و وکیل «آتنا دائمی»، بار‌ها برای موافقت
با مرخصی او تلاش کرده‌اند، اما قاضی «مقیسه» هر بار درخواست آزادی او را رد کرده است.
در حال حاضر «آتنا دائمی» همچنان در بند عمومی زنان «اوین»
مشهور به «بند نسوان»، در حال گذراندن دهمین ماه از مجازات ۱۴ سال
حبس خود است.
This is dummy text. It is not meant to be read. Accordingly, it is difficult to figure out when to end it. But then, this is dummy text. It is not meant to be read. Period.