آزادی تحقیق و پژوهش و اهمیت آن
لا عملا کالتحقیق" (غرر الحکم، ج 2، ص 831) به اسنادی
که در قسمت قبل در باب علم و آگاهی و اطلاعرسانی ارائه کردیم لازم است این را هم
اضافه نماییم که هیچ کاری بالاتر از تحقیق و بررسی وجود ندارد؛ به ویژه پیرامون
مسائلی که معیشت و امنیت و اعتبار ملت به آنها بستگی پیدا میکند؛ پر واضح است تحقیق
و پژوهش اصولی و درست، بدون تکیه بر اطلاع رسانی های صحیح و رفع سانسور و خفقان
ممکن نیست.
در این مملکت انجام تحقیق های آزاد از قبیل انتشار مقالات
صاحب نظران، برگزاری سیمنارها و اجلس های آزاد و پژوهش های کارشناسی در موضوعاتی
که سرنوشت کشور به آن ارتباط دارد ممکن نیست؛ آحاد ملت که بار اصلی خودکامگی ها و
تک روی های رهبران نظام را بر دوش می کشند صرفا اجازه دارند شنونده باشند و خود را
به هر طریق ممکن با اراده بی منطق آنها تطبیق دهند.
حکام ایران تصور میکنند که همه چیز را می دانند؛ آنها در تصمیمگیری
ها، خود را بی نیازی از آحاد جامعه و نخبگان می دانند ولی در اجرای خواسته ها و
نقشهها، محتاج مطلق پشتیبانی مردم هستند تا جائی که در ماجراجوئی های نظامی نیز
بی شرمانه خود را سخنگوی ملت می نامند!
دولت آقای روحانی بارها طرح یارانه که اجرای آن از دولت
قبلی آغاز شد را برنامه ای اشتباه نامید و تلاش کرد تا آنرا لغو نماید؛ یاد دارم
که خامنه ای در اوایل دوران ولایت فقیهی در یکی از سخنرانی ها گفت جبران خسارات
جنگ 8 ساله تا صد سال طول می کشد؛ این درحالی است که مسئولین نظام بارها اذعان
نمودند طولانی کردن جنگ تصمیم و اقدام خطائی بود که مرتکب شدند؛ حتی هر کدام از
کسانی که در این زمینه نقش داشتند سعی کردهاند برای تبرئه خود تقصیر را به گردن
دیگری اندازند!
آنها یک روز نیز اعلام خواهند کرد خصومت با امریکا و
اسرائیل و غرب، اصرار بر تکمیل تکنولوژی مشکوک هسته ای، تکیه کردن بر چین و روسیه،
حبس و بایکوت دگراندیشانی چون ما، و بسیاری دیگر از سیاست های امروزشان به خسارت
های سنگین و جبران ناپذیر ملت تمام شده؛ درحالی که اگر امکان تحقیق و ابراز نظر
آزاد فراهم بود و توجه به تجارب گذشته غنیمت شمرده میشد، لزومی نبود تا سالهای
سال بگذرد و سپس آقایان به چنین کشفیات درخشانی برسند!