لزوم صلح جوئی و گریز از جنگ طلبی

لزوم صلح جوئی و گریز از جنگ طلبی


در اوایل امامت حسین بن علی، معاویه نامه تندی به ایشان نوشت و یادآور شد که من پدرت و برادرت را از میدان به در کردم، شما در حدی نیستی که با من رقابت کنی! پس مردم را دور خودت جمع نکن و فتنه ای به راه نینداز!
امام‌حسین جواب مفصلی به او داد، در قسمتی از آن فرمود:"ما ارید لک حربا، و لا علیک خلفا، و ایم الله انی لخائف الله فی ترک ذلک، و ما اظن الله راضیا بترک ذلک، و لا عاذرا بدون العذار فیه الیک، و فی اولیائک القاسطین الملحدین، حزب الظلمة، و اولیاء الشیاطین." (امامه السیاسه، ج 1، ص 202؛ انساب الشراف: ج 5 ص 128.) یعنی اول من جنگ طلب و ستیزه جو نیستم؛ ثانیا سیاسی نیستم و با تو نیز مخالفتی ندارم و از خداوند هراس دارم اگر بخواهم این سنت ضد جنگ طلبی و دخالت نکردن در سیاست را ترک کنم؛ ثالثا بدان که دوستان تو بی‌دین، دار و دسته‌ات ناقض حقوق‌بشر و محوریت و حوزه عملکرد تو شیطان‌پرستی است؛ یعنی من از تو بیزارم و تبری می جویم و در دلم با تو مخالفم!
شاید این سوال مطرح شود پس چرا امام‌حسین با یزید جنگید! یا چرا ما با آنکه سیاسی نیستیم در برابر ولی‌فقیه تا پای جان ایستادگی کردیم؟ بارها گفته‌ام که امام‌حسین در مدینه مشغول عبادت و خدمت به خلق خدا بود؛ سپاه و لشگر جمع‌آوری نکرد و به فکر کودتا هم نبود؛ این یزید بود که او را بر سر دو راهی قرار داد یا بیعت کن یا کشته می شوی؛ او مجبور بود برای صیانت از اسلام اصیل جدش تسلیم قرائت اسلام‌سیاسی یزید نشود!
وضع ما نیز همین است؛ ما مشغول فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی بودیم و هیچ رقابت سیاسی با ولی‌فقیه و اطرافیاتش نداشتیم؛ مردم نیز برای عبادت و تقویت معنویات خودشان دور ما جمع می‌شدند؛ در دهه 1370 و 1380 هربار که جمعیت جلسات ما زیاد می‌شد یک بهانه‌ای جور می‌کردند و فعالیت‌های ما را به تعطیلی می‌کشاندند؛ این روند باید یک روز تمام می‌شد؛ من در این زمینه تصمیم‌گیری خاصی نکردم؛ فقط زمانی که نماینده رهبر انقلاب برای بیعت گرفتن زوری نزد من آمد، او را جواب کردم و گفتم حاضرم از خون خودم بگذرم ولی همکار شما نشوم؛ بعد از آن نیز تا امروز جنایاتی رخ داد که همه در جریان هستند!

توضیحات بیشتر: آیت‌الله بروجردی مظهر آرمان های جایزه صلح نوبل‌
گرچه دادگاه ویژه ولی‌فقیه آیت‌الله بروجردی را بسیار تحقیر و گردهمائی‌های ایشان را سرکوب کرد ولی این منجی توحیدی توانست صدای صلح‌طلبی و نفی خشونت که در اسلام اصیل و قلوب ایرانیان طنین دارد را به گوش جهانیان برساند؛ این پیشوای دینی و مردمی اکنون به عنوان نمادی از صلح و انسانیت شناخته می‌شود؛ خانم لیندا فرام، سناتور با وجدان پارلمان کانادا، در مصاحبه با کیهان لندن اعلام نمود: "آیت‌الله بروجردی مظهر آرمان های جایزه نوبل است" (کیهان لندن مورخ 20 بهمن 1390.)

وی در مصاحبه مذکور اعلام کرد که طی نامه ای آیت‌الله بروجردی را برای دریافت جایزه صلح نوبل معرفی کرده؛ در خبر مذکور آمده است: "خانم فرام در نامه خود به کمیته نوبل بر آزادی خواهی و اعتقادات انسان دوستانه آیت‌الله بروجردی و پیگیری او برای جدائی دین و دولت، آزادی بیان، آزادی مذهب و اساسا تحقق دموکراسی و همچنین رنجی که این روحانی در زندان های جمهوری اسلامی می برد تأکید کرده است." (منبع قبلی)
Previous
Next Post »